69:1
قیامت آن روز حق و حقیقت است (که حقوق خلق و حقایق امور در آن به ظهور رسد).
69:2
آن روز حق و حقیقت چه (روز هولناک سختی) است؟
69:3
چگونه سختی و عظمت آن روز را درک توانی کرد؟
69:4
قوم عاد و ثمود آن روز کوبنده را تکذیب کردند.
69:5
اما قوم ثمود به کیفر طغیان هلاک شدند.
69:6
اما قوم عاد نیز به بادی تند و سرکش به هلاکت رسیدند.
69:7
که آن باد تند را خدا هفت شب و روز پی در پی بر آنها مسلط کرد که دیدی آن مردم گویی ساقه نخل خشکی بودند که به خاک در افتادند.
69:8
آیا هیچ بینی که (دیگر به روزگار) از آنان اثری باشد؟
69:9
و فرعون و اقوام پیش از او و مردم آن آبادیهای زیر و رو شده (یعنی قوم زشتکار لوط) به کفر و خطاکاری برخاستند.
69:10
و با رسول پروردگارشان مخالفت کردند، خدا هم آنان را به عذابی سخت گرفتار ساخت.
69:11
(شما مردم فرزندان نوحید که) ما چون طوفان دریا طغیان کرد شما را به کشتی نشاندیم (و نجاتتان دادیم).
69:12
تا آن (غرق کفار و نجات مؤمنان) را مایه پند و عبرت شما مردم قرار دهیم و لیکن گوش شنوای هوشمندان این پند و تذکر را تواند فرا گرفت.
69:13
باز (به یاد آر) چون در صور (اسرافیل) یک بار بدمند.
69:14
و زمین و کوهها را بر دارند و یک مرتبه همه را خرد و متلاشی سازند.
69:15
آن‌گاه آن واقعه بزرگ قیامت واقع گردد.
69:16
و بنای مستحکم آسمان (از دهشت و عظمت) آن روز سست شود و سخت درهم شکافد.
69:17
و فرشتگان بر اطراف آسمان (منتظر فرمان حق) باشند و عرش پروردگارت را در آن روز هشت ملک مقرّب بر فراز سرشان (یا فراز سر مردم) بردارند.
69:18
آن روز که (در پیشگاه حساب) شما را حاضر کنند هیچ کار از اسرار مخفی شما هم پنهان نخواهد ماند.
69:19
اما کسی که نامه اعمال او را به دست راستش دهند (با کمال نشاط و شادمانی و سربلندی به اهل محشر) گوید: بیایید نامه مرا بخوانید.
69:20
من ملاقات این روز حسابم را اعتقاد داشتم (و در دنیا به گناه نپرداختم).
69:21
این چنین کس در عیش و زندگانی خوش خواهد بود.
69:22
در بهشت عالی رتبه (ابدی).
69:23
که میوه‌های آن همیشه در دسترس (بهشتیان) است.
69:24
(و خطاب رسد که) از طعام و شرابهای لذیذ و گوارای بهشتی هر چه خواهید تناول کنید، شما را گوارا باد، که این پاداش اعمال ایّام گذشته دنیاست که (بر امروز خویش) پیش فرستادید.
69:25
و اما آن کس که کتاب عملش به دست چپ دهند (با کمال شرمندگی و اندوه) گوید: ای کاش نامه مرا به من نمی‌دادند.
69:26
و من هرگز از حساب اعمالم آگاه نمی‌شدم.
69:27
ای کاش مرگ مرا از چنگ این غصه و عذاب نجات می‌داد.
69:28
(ای داد که) مال و ثروت من امروز به فریاد من نرسید.
69:29
همه قدرت و حشمتم نابود گردید.
69:30
(و خطاب قهر رسد که) او را بگیرید و در غل و زنجیر کشید.
69:31
تا بازش به دوزخ در افکنید.
69:32
آن‌گاه به زنجیری که طولش هفتاد ذراع است (به آتش) در کشید.
69:33
که او به خدای بزرگ ایمان نیاورده.
69:34
و هرگز مسکینی را بر سفره طعام خود به رغبت نخوانده است.
69:35
بدین سبب امروز هیچ خویش و دوستداری که به فریادش رسد در اینجا ندارد.
69:36
و طعامی غیر از غسلین (چرک و پلیدی دوزخیان) نصیبش نیست.
69:37
و آن طعام را کسی جز اهل دوزخ نمی‌خورد.
69:38
قسم به آنچه (از آثار حق) می‌بینید.
69:39
و آنچه نمی‌بینید.
69:40
که قرآن به حقیقت (وحی خدا و) کلام رسول بزرگواری است.
69:41
و آن نه سخن شاعری (و گفتار خیالی و موهومی) است (گر چه) اندکی از شما مردم به آن ایمان می‌آورید.
69:42
و نه حرف کاهن غیبگوست (گر چه) اندکی از شما مردم متذکر حقایق آن می‌شوید.
69:43
این قرآن تنزیل خدای عالمیان است.
69:44
و اگر (محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از دروغ به ما برخی سخنان را می‌بست،
69:45
محققا ما او را (به قهر و انتقام) از یمینش می‌گرفتیم.
69:46
و رگ و تینش را قطع می‌کردیم.
69:47
و شما هیچ یک بر دفاع از او قادر نبودید.
69:48
و این قرآن به حقیقت پند و تذکر پرهیزکاران عالم است.
69:49
و البته ما می‌دانیم که شما برخی تکذیب آن می‌کنید.
69:50
و تکذیبش عاقبت مایه ندامت کافران است.
69:51
و این حق و حقیقت محض است.
69:52
پس به نام خدای بزرگوار خود تسبیح گوی و آن را به ستایش یاد کن.