91:1
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش
91:2
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید
91:3
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند
91:4
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد
91:5
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد
91:6
و به زمین و آنکه آن را گستراند
91:7
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود،
91:8
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد.
91:9
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد.
91:10
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد.
91:11
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد،
91:12
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست.
91:13
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید]
91:14
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛
91:15
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد.