52:1
                                        
                                    
                                    سوگند به [کوهِ] طور،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:2
                                        
                                    
                                    و به کتابی که نوشته شده،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:3
                                        
                                    
                                    در صفحه ای باز و گسترده،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:4
                                        
                                    
                                    و به آن خانه آباد،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:5
                                        
                                    
                                    و به آن سقف برافراشته،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:6
                                        
                                    
                                    و به آن دریای مملو و برافروخته،
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:7
                                        
                                    
                                    که بی تردید عذاب پروردگارت واقع شدنی است؛
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:8
                                        
                                    
                                    و آن را هیچ مانع و بازدارنده ای نیست.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:9
                                        
                                    
                                    [و آن در] روزی [است] که آسمان به حرکت و لرزه ای سخت در آید؛
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:10
                                        
                                    
                                    و کوه ها [چون گرد و غبار] سریع و تند، روان شوند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:11
                                        
                                    
                                    پس در آن روز وای بر تکذیب کنندگان!
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:12
                                        
                                    
                                    همانان که با فرو رفتن [در گفتار و کردار باطل با حقایق] بازی می  کنند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:13
                                        
                                    
                                    روزی که آنان را با خشونت و زور به سوی آتش می  رانند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:14
                                        
                                    
                                    [و به آنان می  گویند:] این همان آتشی است که همواره آن را تکذیب می  کردید.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:15
                                        
                                    
                                    آیا این آتش هم جادوست [چنانکه در دنیا وحی را جادو می  پنداشتید] یا شما [این واقعیت آشکار را] نمی  بینید [چنانکه در دنیا حقایق را نمی  دیدید؟]
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:16
                                        
                                    
                                    در آن در آیید [و بسوزید]؛ پس صبر کنید یا نکنید برای شما یکسان است. فقط اعمالی را که همواره انجام می  دادید، جزا داده می  شوید.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:17
                                        
                                    
                                    بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و نعمتی فراوان اند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:18
                                        
                                    
                                    به آنچه پروردگارشان به آنان عطا کرده و [برای آنکه] پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ مصون داشته، شادمان و مسرورند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:19
                                        
                                    
                                    [به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می  دادید [از این نعمت ها] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:20
                                        
                                    
                                    [این] در حالی [است] که بر تخت هایی ردیف و به هم پیوسته تکیه می  زنند و حورالعین را به همسری آنان در می  آوریم.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:21
                                        
                                    
                                    و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان [به نوعی] در ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را [در بهشت] به آنان ملحق می  کنیم و هیچ چیز از اعمالشان را نمی  کاهیم؛ هر انسانی در گرو اعمال خویش است.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:22
                                        
                                    
                                    و [همواره] به آنان انواع میوه ها و گوشتهایی که دلخواه آنان است، می  رسانیم.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:23
                                        
                                    
                                    آنان در بهشت، جام های [پر از شراب طهور را] که نه در آن [پس از نوشیدنش، زمینه] بیهوده گویی و نه [خوردنش] گناه است، از دست یکدیگر می  گیرند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:24
                                        
                                    
                                    و [همواره برای پذیرایی از آنان] نوجوانانی پیرامونشان می  گردند که گویا مرواریدی نهفته در صدف هستند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:25
                                        
                                    
                                    و به یکدیگر روی می  کنند [و از احوالات گذشته] از هم می  پرسند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:26
                                        
                                    
                                    می  گویند: ما پیش تر [در دنیا] در میان کسان خود [از عذاب امروز] ترسان بودیم؛
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:27
                                        
                                    
                                    ولی خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ کرد.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:28
                                        
                                    
                                    از پیش او را [برای نجات از عذاب] می  خواندیم؛ زیرا که او نیکوکار و مهربان است.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:29
                                        
                                    
                                    پس [مشرکان را] هشدار ده که تو به لطف و رحمت پروردگارت نه کاهنی نه دیوانه؛
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:30
                                        
                                    
                                    بلکه این سبک مغزانند که می  گویند: او شاعری است که برای او حوادث تلخ روزگار و آمدن مرگش را انتظار می  بردیم!
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:31
                                        
                                    
                                    بگو: [هلاکت خود را] انتظار برید که من هم با شما از منتظرانم.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:32
                                        
                                    
                                    آیا عقل هایشان آنان را به این گفتارهای باطل و یاوه [بر ضد تو و قرآن] وا می  دارد، یا [نه] آنان مردمی طغیان گر و سرکش اند؟
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:33
                                        
                                    
                                    یا می  گویند: قرآن را از پیش خود ساخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنین نیست که می  پندارند] ، بلکه [قرآن وحی الهی است، ولی اینان] ایمان نمی  آورند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:34
                                        
                                    
                                    پس اگر [در ادعای خود] راستگویید،سخنی مانند آن بیاورید.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:35
                                        
                                    
                                    آیا آنان از غیر [آن] چیزی [که دیگران را از آن آفریده اند،] آفریده شده اند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:36
                                        
                                    
                                    یاآنان آسمان ها و زمین را آفریده اند؟ نه، بلکه یقین ندارند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:37
                                        
                                    
                                    آیا خزانه های [علم و قدرت] پروردگارت نزد آنان است [که هر کس را اینان به پیامبری برگزینند، پیامبر است و چون تو را پیامبر نمی  دانند، پس پیامبر نیستی؟] یا بر تدبیر امور هستی و بر خدا مسلط اند [که اگر بخواهند این مقام را از تو سلب کنند، بتوانند؟]
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:38
                                        
                                    
                                    یا برای آنان نردبانی است که [بر آن برشوند و] در آن خبرهای غیبی را بشنوند؟ پس باید شنونده اش دلیلی آشکار [بر ادعایش] بیاورد؟
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:39
                                        
                                    
                                    یا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران؟
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:40
                                        
                                    
                                    یا از آنان [در برابرابلاغ رسالت] پاداشی می  خواهی که از خسارت آن سنگین بارند؟
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:41
                                        
                                    
                                    یا علم غیب نزد آنان است که آنان [ادعای خود را از روی آن] می  نویسند؟
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:42
                                        
                                    
                                    یا می  خواهند [بر ضد تو] نیرنگ و فریبی به کار گیرند؟ ولی کافران [بدانند که] خود اسیر و محکوم نیرنگ شده اند.….
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:43
                                        
                                    
                                    آیا آنان را معبودی جز خداست؟ خدا از آنچه شریک او قرار می  دهند، منزّه است.….
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:44
                                        
                                    
                                    و اگر پاره سنگی در حال سقوط از آسمان ببینند [فکر نمی  کنند عذاب است، بلکه چنان بر انکار حق اصرار دارند که] می  گویند: ابری متراکم است!
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:45
                                        
                                    
                                    [اکنون که با هیچ دلیلی هدایت نمی  شوند] پس آنان را واگذار تا آن روزشان را که در آن هلاک می  شوند، ببینند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:46
                                        
                                    
                                    روزی که نیرنگشان چیزی از عذاب را از آنان دفع نمی  کند و یاری هم نخواهند شد.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:47
                                        
                                    
                                    برای ستمکاران جز این عذاب آخرتی عذابی دیگر [در دنیا] خواهد بود [و آن درهم کوبیده شدنشان در جنگ بدر است] ، ولی بیشترشان معرفت و آگاهی [به وضع خود در آینده] ندارند.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:48
                                        
                                    
                                    و در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن که تو زیر نظر و مراقبت ما هستی، و هنگامی که [از خواب] برمی  خیزی پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی.
                                
                                
                        
                                    
                                        
                                            52:49
                                        
                                    
                                    و [نیز] پاره ای از شب و هنگام ناپدید شدن ستارگان [به سبب روشنایی صبح] خدا را تسبیح گوی.