15:1
الر، این آیات کتاب، و قرآن مبین است.
15:2
کافران (هنگامی که آثار شوم اعمال خود را ببینند،) چه بسا آرزو می‌کنند که ای کاش مسلمان بودند!
15:3
بگذار آنها بخورند، و بهره گیرند، و آرزوها آنان را غافل سازد؛ ولی بزودی خواهند فهمید!
15:4
ما اهل هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه اجل معیّن (و زمان تغییر ناپذیری) داشتند!
15:5
هیچ گروهی از اجل خود پیشی نمی‌گیرد؛ و از آن عقب نخواهد افتاد!
15:6
و گفتند: «ای کسی که «ذکر» [= قرآن] بر او نازل شده، مسلماً تو دیوانه‌ای!
15:7
اگر راست می‌گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی‌زوری؟!»
15:8
(امّا اینها باید بدانند) ما فرشتگان را، جز بحق، نازل نمی‌کنیم،؛ و هرگاه نازل شوند، دیگر به اینها مهلت داده نمی‌شود (؛ و در صورت انکار، به عذاب الهی نابود می‌گردند)!
15:9
ما قرآن را نازل کردیم؛ و ما بطور قطع نگهدار آنیم!
15:10
ما پیش از تو (نیز) پیامبرانی در میان امّتهای نخستین فرستادیم.
15:11
هیچ پیامبری به سراغ آنها نمی‌آمد مگر اینکه او را مسخره می‌کردند.
15:12
ما اینچنین (و از هر طریق ممکن) قرآن را به درون دلهای مجرمان راه می‌دهیم!
15:13
(اما با این حال،) آنها به آن ایمان نمی‌آورند؛ روش اقوام پیشین نیز چنین بود!
15:14
و اگر دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، و آنها پیوسته در آن بالا روند...
15:15
باز می‌گویند: «ما را چشم‌بندی کرده‌اند؛ بلکه ما (سر تا پا) سحر شده‌ایم!»
15:16
ما در آسمان برجهایی قرار دادیم؛ و آن را برای بینندگان آراستیم.
15:17
و آن را از هر شیطان رانده شده‌ای حفظ کردیم؛
15:18
مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرا دهد) که «شهاب مبین» او را تعقیب می‌کند (و می‌راند)
15:19
و زمین را گستردیم؛ و در آن کوه‌های ثابتی افکندیم؛ و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم؛
15:20
و برای شما انواع وسایل زندگی در آن قرار دادیم؛ همچنین برای کسانی که شما نمی‌توانید به آنها روزی دهید!
15:21
و خزائن همه چیز، تنها نزد ماست؛ ولی ما جز به اندازه معیّن آن را نازل نمی‌کنیم!
15:22
ما بادها را برای بارور ساختن (ابرها و گیاهان) فرستادیم؛ و از آسمان آبی نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم؛ در حالی که شما توانایی حفظ و نگهداری آن را نداشتید!
15:23
ماییم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم؛ و ماییم وارث (همه جهان)!
15:24
ما، هم پیشینیان شما را دانستیم؛ و هم متأخّران را!
15:25
پروردگار تو، قطعاً آنها را (در قیامت) جمع و محشور می‌کند؛ چرا که او حکیم و داناست!
15:26
ما انسان را از گِل خشکیده‌ای (همچون سفال) که از گِل بد بوی (تیره رنگی) گرفته شده بود آفریدیم!
15:27
و جن را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق کردیم!
15:28
و (به خاطر بیاور) هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل خشکیده‌ای که از گل بدبویی گرفته شده، می‌آفرینم.
15:29
هنگامی که کار آن را به پایان رساندم، و در او از روح خود (یک روح شایسته و بزرگ) دمیدم، همگی برای او سجده کنید!»
15:30
همه فرشتگان، بی استثنا، سجده کردند...
15:31
جز ابلیس، که ابا کرد از اینکه با سجده‌کنندگان باشد.
15:32
(خداوند) فرمود: «ای ابلیس! چرا با سجده‌کنندگان نیستی؟!»
15:33
گفت: «من هرگز برای بشری که او را از گل خشکیده‌ای که از گل بدبویی گرفته شده است آفریده‌ای، سجده نخواهم کرد!»
15:34
فرمود: «از صف آنها [= فرشتگان] بیرون رو، که رانده‌شده‌ای (از درگاه ما!).
15:35
و لعنت (و دوری از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود!»
15:36
گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار!)»
15:37
فرمود: «تو از مهلت یافتگانی!
15:38
(امّا نه تا روز رستاخیز، بلکه) تا روز وقت معیّنی.»
15:39
گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی، من (نعمتهای مادّی را) در زمین در نظر آنها زینت می‌دهم، و همگی را گمراه خواهم ساخت،
15:40
مگر بندگان مخلصت را.»
15:41
فرمود: «این راه مستقیمی است که بر عهده من است (و سنّت همیشگیم)...
15:42
که بر بندگانم تسلّط نخواهی یافت؛ مگر گمراهانی که از تو پیروی می‌کنند؛
15:43
و دوزخ، میعادگاه همه آنهاست!
15:44
هفت در دارد؛ و برای هر دری، گروه معیّنی از آنها تقسیم شده‌اند!
15:45
به یقین، پرهیزگاران در باغها (ی سرسبز بهشت) و در کنار چشمه‌ها هستند.
15:46
(فرشتگان به آنها می‌گویند:) داخل این باغها شوید با سلامت و امنیّت!
15:47
هر گونه غلِّ [= حسد و کینه و دشمنی] را از سینه آنها برمی‌کنیم (و روحشان را پاک می‌سازیم)؛ در حالی که همه برابرند، و بر تختها روبه‌روی یکدیگر قرار دارند.
15:48
هیچ خستگی و تعبی در آنجا به آنها نمی‌رسد، و هیچ گاه از آن اخراج نمی‌گردند!
15:49
بندگانم را آگاه کن که من بخشنده مهربانم!
15:50
و (اینکه) عذاب و کیفر من، همان عذاب دردناک است!
15:51
و به آنها از مهمانهای ابراهیم خبر ده!
15:52
هنگامی که بر او وارد شدند و سلام کردند؛ (ابراهیم) گفت: «ما از شما بیمناکیم!»
15:53
گفتند: «نترس، ما تو را به پسری دانا بشارت می‌دهیم!»
15:54
گفت: «آیا به من (چنین) بشارت می‌دهید با اینکه پیر شده‌ام؟! به چه چیز بشارت می‌دهید؟!»
15:55
گفتند: «تو را به حق بشارت دادیم؛ از مأیوسان مباش!»
15:56
گفت: «جز گمراهان، چه کسی از رحمت پروردگارش مأیوس می‌شود؟!»
15:57
(سپس) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان خدا؟»
15:58
گفتند: «ما به سوی قومی گنهکار مأموریت یافته‌ایم (تا آنها را هلاک کنیم)!
15:59
مگر خاندان لوط، که همگی آنها را نجات خواهیم داد...
15:60
بجز همسرش، که مقدّر داشتیم از بازماندگان (در شهر، و هلاک‌شوندگان) باشد!»
15:61
هنگامی که فرستادگان (خدا) به سراغ خاندان لوط آمدند...
15:62
(لوط) گفت: «شما گروه ناشناسی هستید!»
15:63
گفتند: «ما همان چیزی را برای تو آورده‌ایم که آنها [= کافران] در آن تردید داشتند (آری، ما مأمور عذابیم)!
15:64
ما واقعیّت مسلّمی را برای تو آورده‌ایم؛ و راست می‌گوییم!
15:65
پس، خانواده‌ات را در اواخر شب با خود بردار، و از اینجا ببر؛ و خودت به دنبال آنها حرکت کن؛ و کسی از شما به پشت سر خویش ننگرد؛ به همانجا که مأمور هستید بروید!»
15:66
و ما به لوط این موضوع را وحی فرستادیم که صبحگاهان، همه آنها ریشه‌کن خواهند شد.
15:67
(از سوی دیگر،) اهل شهر (از ورود میهمانان با خبر شدند، و بطرف خانه لوط) آمدند در حالی که شادمان بودند.
15:68
(لوط) گفت: «اینها میهمانان منند؛ آبروی مرا نریزید!
15:69
و از خدا بترسید، و مرا شرمنده نسازید!»
15:70
گفتند: «مگر ما تو را از جهانیان نهی نکردیم (و نگفتیم کسی را به میهمانی نپذیر؟!»
15:71
گفت: «دختران من حاضرند، اگر می‌خواهید کار صحیحی انجام دهید (با آنها ازدواج کنید، و از گناه و آلودگی بپرهیزید!)»
15:72
به جان تو سوگند، اینها در مستی خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‌اند)!
15:73
سرانجام، هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار -بصورت صاعقه یا زمین‌لرزه-) آنها را فراگرفت!
15:74
سپس (شهر و آبادی آنها را زیر و رو کردیم؛) بالای آن را پایین قرار دادیم؛ و بارانی از سنگ بر آنها فرو ریختیم!
15:75
در این (سرگذشت عبرت‌انگیز)، نشانه‌هایی است برای هوشیاران!
15:76
و ویرانه‌های سرزمین آنها، بر سر راه (کاروانها)، همواره ثابت و برقرار است؛
15:77
در این، نشانه‌ای است برای مؤمنان!
15:78
«اصحاب الأیکه» [= صاحبان سرزمینهای پردرخت = قوم شعیب] مسلماً قوم ستمگری بودند!
15:79
ما از آنها انتقام گرفتیم؛ و (شهرهای ویران شده) این دو [= قوم لوط و اصحاب الأیکه] بر سر راه (شما در سفرهای شام)، آشکار است!
15:80
و «اصحاب حجر» [= قوم ثمود] پیامبران را تکذیب کردند!
15:81
ما آیات خود را به آنان دادیم؛ ولی آنها از آن روی گرداندند!
15:82
آنها خانه‌های امن در دل کوه‌ها می‌تراشیدند.
15:83
امّا سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فرا گرفت؛
15:84
و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهی نجات نداد!
15:85
ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم؛ و ساعت موعود [= قیامت] قطعاً فرا خواهد رسید (و جزای هر کس به او می‌رسد)! پس، از آنها به طرز شایسته‌ای صرف‌نظر کن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)!
15:86
به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است!
15:87
ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم!
15:88
(بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادّی)، که به گروه‌هایی از آنها [= کفّار] دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر!
15:89
و بگو: «من انذارکننده آشکارم!»
15:90
(ما بر آنها عذابی می‌فرستیم) همان گونه که بر تجزیه‌گران (آیات الهی) فرستادیم!
15:91
همانها که قرآن را تقسیم کردند (؛ آنچه را به سودشان بود پذیرفتند، و آنچه را بر خلاف هوسهایشان بود رها نمودند)!
15:92
به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد...
15:93
از آنچه عمل می‌کردند!
15:94
آنچه را مأموریت داری، آشکارا بیان کن! و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن)!
15:95
ما شرّ استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد؛
15:96
همانها که معبود دیگری با خدا قرار دادند؛ امّا بزودی می‌فهمند!
15:97
ما می‌دانیم سینه‌ات از آنچه آنها می‌گویند تنگ می‌شود (و تو را سخت ناراحت می‌کنند).
15:98
(برای دفع ناراحتی آنان) پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده‌کنندگان باش!
15:99
و پروردگارت را عبادت کن تا یقین [= مرگ] تو فرا رسد!