26:1
طسم.(1)
26:2
اين آيات كتاب روشن است.(2)
26:3
شايد خودت را به‌خاطر اين‌كه مردم ايمان نمى‌آورند، هلاك كنى.(3)
26:4
اگر بخواهيم آيه‌اى از آسمان نازل مى‌كنيم كه گردن‌هایشان در برابر آن از تواضع خم شود.(4)
26:5
هيچ تذكر جديدى از طرف خدا براى آن‌ها نيامد مگر اين‌كه از آن روگرداندند.(5)
26:6
گفتند: اين حرف دروغ است. خبر چيزى كه مورد تمسخر آنان قرار مى‌گرفت، برايشان خواهد آمد.(6)
26:7
آيا به زمين نگاه نكردند كه انواع گياهان سودمند در آن رويانده‌ايم؟(7)
26:8
يقيناً در اين‌كار نشانه‌اى وجود دارد، ولى بيشتر آن‌ها ايمان نمى‌آورند.(8)
26:9
براستى خداوند تو قدرتمند و مهربان است.(9)
26:10
وقتى كه خدا به موسى گفت: پيش قوم ستمكار، قوم فرعون، برو و بگو: آيا از كارهاى خلاف و عذاب خدا نمى‌ترسند؟(10 و 11)
26:11
وقتى كه خدا به موسى گفت: پيش قوم ستمكار، قوم فرعون، برو و بگو: آيا از كارهاى خلاف و عذاب خدا نمى‌ترسند؟(10 و 11)
26:12
موسى گفت: خدايا، مى‌ترسم حرف مرا قبول نكنند.(12)
26:13
و دلتنگ شوم، و زبانم گير كند. اين مأموريت را به هارون بده.(13)
26:14
گناهى به گردن من دارند و مى‌ترسم مرا بكشند.(14)
26:15
خدا گفت: اين‌طور نيست، تو و هارون آيات مرا پيش فرعون ببريد، ما با شماييم و به حرف‌هاى شما گوش مى‌دهيم.(15)
26:16
پيش فرعون برويد و بگوييد: ما فرستاده خداى جهانيان هستيم.(16)
26:17
و مأموريم كه بنى‌اسرائيل را با ما بفرستى.(17)
26:18
چون پيش فرعون رفتند، فرعون گفت: آيا وقتى بچه بودى ما تو را بين خودمان بزرگ نكرديم؟ و سال‌ها عمرت را بين ما نبودى؟(18)
26:19
و جنايتى را كه كردى، كردى (آدم كشتى)، تو نمك‌نشناسى.(19)
26:20
موسى گفت: وقتى من گمراه بودم آن كار را كردم.(20)
26:21
و چون ترسيدم از پيش شما فرار كردم. سپس خدا به من حكم داد و مرا رسول خود ساخت.(21)
26:22
نعمتى كه منت آن را بر من مى‌گذارى اين است كه بنى‌اسرائيل را برده خود ساخته‌اى.(22)
26:23
فرعون گفت: صاحب‌اختيار مردم جهان چه كسى است؟(23)
26:24
موسى گفت: اگر يقين داشته باشيد، (خدا) صاحب‌اختيار آسمان‌ها و زمين و تمام چيزهايى است كه بين آن‌ها وجود دارد.(24)
26:25
فرعون به اطرافيانش گفت: آيا نمى‌شنويد؟ (كه چه حرف‌هايى مى‌زند).(25)
26:26
موسى (در ادامه صحبتش) گفت: صاحب‌اختيار شما و نياكان شما.(26)
26:27
فرعون گفت: اين پيغمبرى كه پيش شما فرستاده شده، ديوانه است.(27)
26:28
موسى گفت: اگر عقل داريد، خدا صاحب‌اختيار مشرق و مغرب و هر چه بين آن‌هاست مى‌باشد.(28)
26:29
فرعون گفت: اگر معبودى غير از من بگيرى تو را زندانى مى‌كنم.(29)
26:30
موسى گفت: اگر چه معجزه آشكارى برايت بياورم؟(30)
26:31
فرعون گفت: اگر راستگويى بياور.(31)
26:32
موسى عصايش را انداخت، ناگهان مار بزرگى شد.(32)
26:33
و دستش را از گريبان خارج كرد و در مقابل چشم بينندگان سفيد شد.(33)
26:34
فرعون به بزرگان اطرافش گفت: واقعاً اين ساحر دانايى است.(34)
26:35
مى‌خواهد با جادويش شما را از سرزمينتان بيرون كند، شما چه مى‌فرماييد؟(35)
26:36
گفتند: مدتى به او و برادرش مهلت بده، و عده‌اى را به شهرها بفرست تا جادوگران را جمع كنند.(36)
26:37
هر جادوگر زبردستى را پيش تو بياورند.(37)
26:38
جادوگران در روز و محل معین جمع‌آورى شدند.(38)
26:39
به مردم گفته شد: آيا شما هم جمع مى‌شويد؟(39)
26:40
تا اگر جادوگران پيروز شدند، ما از آن‌ها پيروى كنيم.(40)
26:41
چون جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر غلبه كنيم، آيا مزدى داريم؟(41)
26:42
فرعون گفت: آرى، در آن صورت شما از مقربان درگاه خواهيد بود.(42)
26:43
موسى به جادوگران گفت: آنچه را مى‌خواهيد بياندازيد، بياندازيد.(43)
26:44
جادوگران طناب‌ها و عصاهايشان را انداختند و گفتند: به عزت فرعون قسم ما پيروز مى‌شويم.(44)
26:45
پس موسى عصايش را انداخت كه ناگهان تمام وسايل آن‌ها را بلعيد.(45)
26:46
درنتيجه جادوگران به سجده افتادند.(46)
26:47
و گفتند: ما به صاحب‌اختيار جهانيان ايمان آورديم.(47)
26:48
صاحب‌اختيار موسى و هارون.(48)
26:49
فرعون به آن‌ها گفت: آيا قبل از اين‌كه به شما اجازه بدهم به او ايمان آورديد؟ موسى استاد بزرگ شما است كه به شما جادوگرى آموخته. نتيجه كار خود را خواهيد فهميد. دست و پايتان را بر خلاف هم مى‌برم و همه شما را به دار مى‌زنم.(49)
26:50
جادوگران گفتند: اشكالى ندارد، ما پيش خدايمان برمى‌گرديم.(50)
26:51
ما اميدواريم كه خدايمان گناهان ما را ببخشد، چون اولين افرادى هستيم كه ايمان مى‌آوريم.(51)
26:52
به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه حركت بده، چون شما تعقيب مى‌شويد.(52)
26:53
فرعون مأموران خود را براى جمع‌كردن نيرو به شهرها فرستاد.(53)
26:54
و گفت: اين‌ها عده كمى هستند.(54)
26:55
اين‌ها باعث خشم ما شده‌اند.(55)
26:56
ولى ما آماده و محتاط هستيم.(56)
26:57
ما فرعونيان را از باغ‌ها و چشمه‌ها و از گنج‌ها و خانه‌هاى پرارزش خارج كرديم.(57 و 58)
26:58
ما فرعونيان را از باغ‌ها و چشمه‌ها و از گنج‌ها و خانه‌هاى پرارزش خارج كرديم.(57 و 58)
26:59
به اين ترتيب آن را به بنى‌اسرائيل واگذار كرديم.(59)
26:60
آن‌ها موقع طلوع آفتاب به تعقيب بنى‌اسرائيل پرداختند.(60)
26:61
وقتى دو گروه همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: ما دستگير شديم.(61)
26:62
موسى گفت: اين‌طور نيست، خداى من با من است و راه را به من نشان مى‌دهد.(62)
26:63
ما به موسى وحى كرديم كه با عصايت به دريا بزن، چون زد، دريا شكافت و هر طرف مثل كوه بزرگى شد.(63)
26:64
و سپاه فرعون را در آنجا به آن‌ها نزديك كرديم.(64)
26:65
و موسى و همه كسانى را كه با او بودند نجات داديم.(65)
26:66
و سپاه فرعون را غرق كرديم.(66)
26:67
در اين كار نشانه‌اى وجود دارد، ولى بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند.(67)
26:68
و خداى تو توانا و مهربان است.(68)
26:69
و داستان ابراهيم را براى آن‌ها بخوان.(69)
26:70
موقعى كه به پدر و قومش گفت: چه چيزى را بندگى مى‌كنيد؟(70)
26:71
گفتند: بت‌هايى را مى‌پرستيم و براى عبادت در خدمتشان هستيم.(71)
26:72
ابراهيم گفت: آيا وقتى از آن‌ها كمك مى‌خواهيد، صداى شما را مى‌شنوند؟(72)
26:73
يا نفعى يا ضررى به شما مى‌رسانند؟(73)
26:74
گفتند: ديديم كه پدرانمان اين كار را مى‌كردند.(74)
26:75
ابراهيم گفت: درباره آنچه كه شما بندگى مى‌كنيد و پدرانتان بندگى مى‌كردند چه نظرى داريد؟(75 و 76)
26:76
ابراهيم گفت: درباره آنچه كه شما بندگى مى‌كنيد و پدرانتان بندگى مى‌كردند چه نظرى داريد؟(75 و 76)
26:77
آن‌ها دشمن من هستند، به‌جز صاحب‌اختيار مردم جهان.(77)
26:78
آن كه مرا خلق كرد، مرا هدايت مى‌كند.(78)
26:79
وجودى كه به من غذا و آب مى‌دهد.(79)
26:80
و وقتى مريض شوم مرا شفا مى‌دهد.(80)
26:81
آن كه جان مرا مى‌گيرد و بعد مرا زنده مى‌كند.(81)
26:82
آن كه اميدوارم روز جزا خطاهاى مرا ببخشد.(82)
26:83
خدايا، به من حكمت بده و مرا جزو افراد درستكار ساز.(83)
26:84
و در ميان امت‌هاى آينده مرا نيكنام گردان.(84)
26:85
و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان.(85)
26:86
و پدرم را بيامرز، چون او گمراه است.(86)
26:87
و روز قيامت مرا خوار نساز.(87)
26:88
روزى كه مال و فرزند فايده‌اى ندارد.(88)
26:89
مگر كسى‌كه دلى پاك پيش خدا بياورد.(89)
26:90
بهشت به پرهیزکاران نزديك شده.(90)
26:91
و جهنم براى گمراهان آشكار شده.(91)
26:92
به آن‌ها گفته مى‌شود: آنچه كه غير از خدا بندگى مى‌كرديد كجا هستند؟ آيا به شما يا خودشان كمك مى‌كنند؟(92 و 93)
26:93
به آن‌ها گفته مى‌شود: آنچه كه غير از خدا بندگى مى‌كرديد كجا هستند؟ آيا به شما يا خودشان كمك مى‌كنند؟(92 و 93)
26:94
معبودهاى آن‌ها و گمراهان و لشكريان ابليس همگى پشت سر هم دمرو به جهنم افكنده مى‌شوند.(94 و 95)
26:95
معبودهاى آن‌ها و گمراهان و لشكريان ابليس همگى پشت سر هم دمرو به جهنم افكنده مى‌شوند.(94 و 95)
26:96
و در حالى‌كه با هم بحث مى‌كنند مى‌گويند:(96)
26:97
به خدا قسم ما در گمراهى كاملاً معلومى بوديم،(97)
26:98
وقتى شما را با صاحب‌اختيار مردم جهان مساوى مى‌دانستيم،(98)
26:99
فقط گناه‌كاران ما را منحرف كردند.(99)
26:100
ما شفيع و دوست صميمى كه به ما كمك كند نداريم.(100 و 101)
26:101
ما شفيع و دوست صميمى كه به ما كمك كند نداريم.(100 و 101)
26:102
اگر عمر دوباره‌اى داشته باشيم، فرد باايمانى خواهيم شد.(102)
26:103
در اين كار نشانه‌اى وجود دارد، ولى بيشتر آن‌ها ايمان نمى‌آورند.(103)
26:104
و خداوند تو توانا و مهربان است.(104)
26:105
قوم نوح هم پيغمبران را قبول نداشتند.(105)
26:106
وقتى برادرشان نوح به آن‌ها گفت: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟(106)
26:107
من براى شما رسول امينى هستم،(107)
26:108
از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(108)
26:109
من از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من به عهده صاحب‌اختيار جهانيان است.(109)
26:110
از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(110)
26:111
گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم؟ در حالى‌كه افراد اوباش از تو پيروى مى‌كنند؟(111)
26:112
نوح گفت: من از كارهايى كه مى‌كنند اطلاع ندارم.(112)
26:113
اگر توجه داشته باشيد حساب آن‌ها با خداى من است.(113)
26:114
من افراد باايمان را از خود نمى‌رانم.(114)
26:115
من فقط بطور آشكار هشدار مى‌دهم.(115)
26:116
گفتند: اى نوح، اگر از اين حرف‌ها دست برندارى، سنگسار خواهى شد.(116)
26:117
نوح گفت: خدايا، قوم من حرف من را قبول ندارند.(117)
26:118
من و آن‌ها را از هم جدا كن، و مرا و افراد باايمانى را كه با من هستند نجات بده.(118)
26:119
ما او و كسانى را‌كه با او در كشتیِ پر بودند نجات داديم.،(119)
26:120
و بقيه را غرق كرديم.(120)
26:121
در اين كار نشانه‌اى وجود دارد، ولى بيشتر مردم ايمان نمى‌آورند.(121)
26:122
خداى تو توانا و مهربان است.(122)
26:123
قوم عاد هم پيغمبران را قبول نكردند.(123)
26:124
وقتى برادرشان هود به آن‌ها گفت: آيا از نافرمانى خدا نمى‌ترسيد؟(124)
26:125
من براى شما رسول امينى هستم،(125)
26:126
از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(126)
26:127
من از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من به عهده صاحب‌اختيار جهانيان است.(127)
26:128
آيا بيهوده در هر جاى بلندى نشانه‌اى مى‌سازيد؟(128)
26:129
و خانه‌ها و قلعه‌ها براى خود مى‌سازيد تا در دنيا هميشه بمانيد؟(129)
26:130
و وقتى حمله مى‌كنيد ستمگرانه حمله مى‌كنيد؟(130)
26:131
از نافرمانى خدا (از فساد و بى‌عدالتى) بترسيد و از من اطاعت كنيد.(131)
26:132
و از خدايى بترسيد كه با آنچه كه مى‌دانيد به شما كمك كرده،(132)
26:133
با چهارپايان و فرزند و باغ و چشمه به شما كمك كرده.(133 و 134)
26:134
با چهارپايان و فرزند و باغ و چشمه به شما كمك كرده.(133 و 134)
26:135
من بر شما از عذاب روز بزرگ مى‌ترسم.(135)
26:136
گفتند: نصيحت بكنى يا نكنى براى ما مساوى است.(136)
26:137
اين طبيعت امت‌هاى گذشته است.(137)
26:138
ما عذاب نخواهيم شد.(138)
26:139
او را به دروغگويى متهم كردند، لذا ما آن‌ها را هلاك كرديم. در اين كار نشانه‌اى وجود دارد، ولى بيشتر آن‌ها مؤمن نبودند.(139)
26:140
خداى تو توانا و مهربان است.(140)
26:141
قوم ثمود هم پيغمبران را به دروغگويى متهم كردند.(141)
26:142
وقتى برادرشان صالح به آن‌ها گفت: آيا از نافرمانى خدا نمى‌ترسيد؟(142)
26:143
من رسول امينى براى شما هستم.(143)
26:144
بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(144)
26:145
من از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من به عهده صاحب‌اختيار كليه افراد بشر است.(145)
26:146
آيا شما را با خاطرى جمع در اينجا به حال خود مى‌گذارند؟(146)
26:147
در باغ‌ها و چشمه‌ها و زراعت و نخل‌هايى كه ميوه‌هايش رسيده و نرم است.(147 و 148)
26:148
در باغ‌ها و چشمه‌ها و زراعت و نخل‌هايى كه ميوه‌هايش رسيده و نرم است.(147 و 148)
26:149
و خانه‌هايى كه با مهارت از كوه براى خود مى‌تراشيد؟(149)
26:150
از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.(150)
26:151
و از دستور افراد متجاوز اطاعت نكنيد.(151)
26:152
از دستور متجاوزانى كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.(152)
26:153
گفتند: حتماً تو را جادو كرده‌اند.(153)
26:154
تو آدمى مثل ما هستى، اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور.(154)
26:155
صالح به آن‌ها گفت: اين يك شتر است كه سهمى از آب دارد و شما هم در روز معلوم سهمى داريد.(155)
26:156
آزارى به او نرسانيد چون دچار عذاب روزى بزرگ مى‌شويد.(156)
26:157
ولى آن‌ها شتر را كشتند و بعد پشيمان شدند.(157)
26:158
درنتيجه دچار عذاب شدند. در اين كار نشانه‌اى وجود دارد. بيشتر آن‌ها مؤمن نبودند.(158)
26:159
و خداى تو توانا و مهربان است.(159)
26:160
قوم لوط هم پيغمبران را تكذيب كردند.(160)
26:161
وقتى برادرشان لوط به آن‌ها گفت: آيا نمى‌ترسيد؟(161)
26:162
من رسول امينى براى شما هستم.(162)
26:163
بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(163)
26:164
من از شما به‌خاطر رسالتم مزدى نمى‌خواهم، مزد من به عهده صاحب‌اختيار جهانيان است.(164)
26:165
آيا از بين تمام انسان‌ها سراغ مردها و پسرها مى‌رويد؟(165)
26:166
و همسرانى را كه خدا برايتان خلق كرده ترك مى‌كنيد؟ شما آدم‌هاى متجاوزى هستيد.(166)
26:167
گفتند: اى لوط، اگر از اين حرف‌ها دست برندارى، اخراجت مى‌كنيم.(167)
26:168
لوط گفت: من از كار شما نفرت دارم.(168)
26:169
خدايا، من و خانواده‌ام را از كارهايى كه مى‌كنند نجات بده.(169)
26:170
ما او و همه خانواده‌اش را، غير از زنى كه جزو هلاك‌شدگان بود، نجات داديم.(170 و 171)
26:171
ما او و همه خانواده‌اش را، غير از زنى كه جزو هلاك‌شدگان بود، نجات داديم.(170 و 171)
26:172
و ديگران را نابود كرديم.(172)
26:173
بارانى بر آن‌ها بارانديم كه هشدارش به آن‌ها داده شده بود. باران بدى بود.(173)
26:174
در اين كار نشانه‌اى است، ولى بيشتر آن‌ها به آن ايمان نداشتند.(174)
26:175
خداى تو توانا و مهربان است.(175)
26:176
اصحاب «ايكه» نيز پيغمبران را تكذيب كردند.(176)
26:177
وقتى شعيب به آن‌ها گفت: آيا از اطاعت‌نكردن دستورهاى خدا نمى‌ترسيد؟(177)
26:178
من رسول امينى براى شما هستم.(178)
26:179
بنابراين از نافرمانى خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد،(179)
26:180
من از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من به عهده صاحب‌اختيار جهانيان است.(180)
26:181
پيمانه را كامل بدهيد و كم‌فروشى نكنيد،(181)
26:182
و با ترازوى درست وزن كنيد،(182)
26:183
و جنس مردم را كم ندهيد و در زمين فساد نكنيد.(183)
26:184
و از نافرمانى خدايى كه شما و افراد قبل از شما را آفريد بترسيد.(184)
26:185
گفتند: تو جادو شده‌اى.(185)
26:186
تو آدمى مثل ما هستى. فكر مى‌كنيم كه تو دروغگويى.(186)
26:187
اگر راست مى‌گويى، تكه‌هايى از آسمان را بر سر ما بيانداز.(187)
26:188
شعيب گفت: خداى من از كارهايى كه مى‌كنيد بهتر از همه اطلاع دارد.(188)
26:189
بنابراين حرف‌هاى او را باور نكردند. لذا دچار عذاب روز ابرى شدند. واقعاً آن عذاب روزى بزرگ بود.(189)
26:190
در اين كار نشانه‌اى وجود داشت، ولى بيشتر آن‌ها مؤمن نبودند.(190)
26:191
و خداى تو توانا و مهربان است.(191)
26:192
نزول قرآن از طرف صاحب‌اختيار تمام افراد بشر است.(192)
26:193
جبرئيل آن را به زبان عربى روشن (واضح) بر قلب تو نازل كرده تا از هشداردهندگان باشى.(193 تا 195)
26:194
جبرئيل آن را به زبان عربى روشن (واضح) بر قلب تو نازل كرده تا از هشداردهندگان باشى.(193 تا 195)
26:195
جبرئيل آن را به زبان عربى روشن (واضح) بر قلب تو نازل كرده تا از هشداردهندگان باشى.(193 تا 195)
26:196
در كتاب‌هاى گذشتگان نيز بوده است.(196)
26:197
آيا چون علمای بنى‌اسرائيل آن را مى‌دانند براى آن‌ها علامتى نيست؟(197)
26:198
اگر آن را بر بعضى از افراد غيرعرب نازل مى‌كرديم،(198)
26:199
و پيغمبر آن را براى آن‌ها مى‌خواند، به آن ايمان نمى‌آوردند.(199)
26:200
ما آن را اين‌طور وارد قلب افراد گناه‌كار مى‌كنيم.(200)
26:201
گناه‌كاران به آن ايمان نمى‌آورند تا موقعى كه عذاب دردناك را ببينند.(201)
26:202
عذاب ناگهانى بر آن‌ها وارد مى‌شود و آن‌ها متوجه آمدن آن نمى‌شوند.(202)
26:203
وقتى آمد، مى‌گويند: آيا مهلتى به ما داده مى‌شود؟(203)
26:204
آيا مى‌خواهند عذاب ما زودتر سراغ آن‌ها بيايد؟(204)
26:205
بگو: اگر ما سال‌هايى آن‌ها را بهره‌مند سازيم،(205)
26:206
و عذابى كه به آن‌ها وعده داده شده براى آن‌ها بيايد،(206)
26:207
چيزهايى كه از آن بهره‌مند بودند، كارى براى آن‌ها نمى‌كند.(207)
26:208
هر شهرى را كه هلاك كرديم، هشداردهندگانى داشت،(208)
26:209
كه به آن‌ها تذكر بدهند. ما ظالم نبوده‌ايم.(209)
26:210
قرآن را شياطين نازل نكرده‌اند،(210)
26:211
سزاوار آن‌ها هم نيست كه چنين كارى بكنند، و نمى‌توانند بكنند.(211)
26:212
آن‌ها از شنيدن آن محروم هستند.(212)
26:213
(اى پيغمبر،) با خدا معبود ديگرى را نخوان، چون از كسانى مى‌شوى كه دچار عذاب شده‌اند.(213)
26:214
به خويشان نزديك خود هشدار بده،(214)
26:215
و بال فروتنى را براى مؤمنينى كه از تو پيروى مى‌كنند فرود آور (با آن‌ها مهربان باش).(215)
26:216
اگر از تو اطاعت نكردند، بگو: من از كارهايى كه مى‌كنيد بيزارم.(216)
26:217
و به خداوند توانا ومهربان توكل كن.(217)
26:218
خدايى كه تو را موقعى كه برمى‌خيزى و آمدن و رفتن تو را هم در ميان سجده‌كنندگان مى‌بيند.(218 و 219)
26:219
خدايى كه تو را موقعى كه برمى‌خيزى و آمدن و رفتن تو را هم در ميان سجده‌كنندگان مى‌بيند.(218 و 219)
26:220
چون او شنوا و دانا است.(220)
26:221
آيا به شما خبر بدهم كه شياطين بر چه كسانى نازل مى‌شوند؟(221)
26:222
آن‌ها بر هر دروغگوى گناه‌كارى نازل مى‌شوند،(222)
26:223
كه به شياطين گوش مى‌دهند و بيشتر آن‌ها دروغگو هستند.(223)
26:224
گمراهان از شاعران پيروى مى‌كنند.(224)
26:225
آيا نمى‌بينى كه آن‌ها در هر وادى سرگردان هستند،(225)
26:226
و حرف‌هايى مى‌زنند كه عمل نمى‌كنند؟(226)
26:227
مگر شاعرهايى كه ايمان آوردند و كار درست كردند و زياد خدا را ياد كردند و پس از اين‌كه مورد ظلم قرار گرفتند، كمك خواستند، و ظلم‌كنندگان خواهند دانست به كجا برگردانده مى‌شوند.(227)